Türkiye içine kapalı bir ülke durumundadır. Aslında politize olmak bakımından Türkiye’nin taşrası taşra olmaktan çıkmıştır. Fakat dünya ile ilişkiler, dünyadan haberdar olma bakımından Türkiye tümüyle dünyanın taşrası. Türkiye’ de birçok insan günlük yaşıyor. Toplum hafızası birkaç kişi ve bir-iki olay dışında yok denecek kadar cılız. Geçmiş çabuk unutuluyor. İnsanlar dünle bugün arasında bağlantı kuramıyorlar. Bir iki güncel sorun dışında çevrelerinde ve dünya da olup bitenlerden habersiz yaşamaya devam ediyorlar.
İletişim çağında içine kapalı bir ülke ve buna bağlı eğitim ve kültür politikası yürütmek olanağı kalmamıştır. Bir sel gelecek bir gün ve onun önünde fazla direnilemez…
Hele Türk İnsanını, başkaları ile karşılaştırma olanağını her günkü yaşantıda bulmak ve aradaki farkı gözlemlemek ise gerçekten değişik bir olgu. Türkiye bir çelişkiler ülkesi. Bir yandan duygusallığın fedakarlık aşamasını, sevgilerin en derin halini yaşarken, bir taraftan da bencilliğin en aşırılığını, zalimliğin en çekinmezini yaşayabiliyor.
Toplumsal gerçekleri görmeyen, görmek istemeyen, hatta yadsıyan bir millet olduk sanki!. Yalnız toplumsal değil, bilimsel gerçeklere de sırt çeviriyor ve bütün bunları kendi görüş açımızdan-ve yalnız bu açıdan- değerlendirip yorumlamak yolunu tutuyor insanlar.
Her gelişimizde daha da çökmüş bulduğum Türkiye toplumunu, gerileyen kafa yapılarını, kutuplaşmalardaki dar kafalılığı, üzerinde inat edilen şeyler konusunda görüşsüzlüğü.. bütünüyle anlatmak olanaksız. Fakat Türk toplumunun giderek düşünemez bir toplum haline geldiğini çekinmeden ileri süreceğim. Düşünmek, muhakeme etmek, bir sorunun ya da önerinin anlamını kavramak, onu birkaç açıdan ele almak, bir ölçüde çözümlemek, soruna ya da öneriye alternatifler aramak, zıddını tahayyül edebilmek..(hayalde canlandırmak, düşlemek) vb. Düşünmeyle ilgili bütün yöntemlerden, melekelerden uzak, kör bir inat, boyutsuzluk, derinliksizlik, hep kendini haklı bulan boş bir gurur, direnme, sertlik.. dedi koduya dayanan bir düşünce hayatı. Öne sürülen düşüncenin ardındaki, keşfettikleri sözde menfaat bağını hemen buluyorlar ve onunla suçluyor seni. Sadece hayal gücü olmayan değil, muhakeme gücü de olmayan insanlar oluşan bir toplum büsbütün düşüncesiz bir toplum haline almış; sadece kısa vadeli günlük çıkar! Temel bir kültürü olmadığı için, oradan oraya söylentilerle, iftiralarla, anlayışsızlıklarla yönlendirilen bir halk. Para oyunlarıyla ayakta kalmaya çalışan insanlar. Arsız, yalancı, şantajcı bir mass media. Tv’den o Tv’ye koşan narsist aynı insanlar. Anlatması zor. Çöküyor. Başrolde de siyasi yapının körlüğü, eksikliği, siyasi partilerin ve siyasilerin, sorunun aslını görmekten kaçınan ikiyüzlülüğü. Bunlar hem tek adam tarafından yönetilmeyi kabul ediyorlar, hem arsızlıkla bu durumlarını görmezden geliyorlar. Hem de görüşsüzlüğün esas kaynağını teşkil ediyorlar.
“Olayların büyüklüğü-küçüklüğü, önemli veya önemsizliği” kişilere göre değişiyor.
Çabuk dolduruşa gelen, irdeleme yeteneği sınırlı, duyduklarını sorgulamayan bir toplumda gerçekleri anlatmak zor oluyor.
Cezmi Doğaner
