İngiliz-Fransız yıldız, söz yazarı Serge Gainsbourg ile olan kişisel ve sanatsal ilişkisiyle tanınıyordu ve 1960’ların sonlarında ve 1970’lerde bir nesil moda tutkunlarına ilham kaynağı oldu.

Hermes’in dünya çapında popüler olan Birkin çantasına da ilham kaynağı olan isimdi.

Birkin Londra’da doğdu ama 1970’lerde Fransa’ya taşındı ve Fransızca şarkı söyleyerek ün kazandı.

Gainsbourg ile birlikte seslendirdikleri ‘Je t’aime… moi non plus’ hit parçası onu uluslararası üne kavuşturdu.

Birkaç ülkede radyoda yasaklandı ve cinsel içerikli sözleri nedeniyle Vatikan tarafından kınandı, ancak çifti yeni bir uluslararası dinleyici kitlesine tanıttı.

Birkin ve Gainsbourg 12 yıl birlikteydiler, ancak ayrılıklarından sonra arkadaş kaldılar ve Birkin’den 18 yaş büyük olan Gainsbourg, yıllar sonra hâlâ onun için şarkılar yazıyordu.

Çiftin ödüllü oyuncu ve şarkıcı Charlotte Gainsbourg adında bir kızı oldu.

İlişkileri sık sık “çalkantılı” olarak tanımlandı ve Birkin, 2020’de yayımlanan günlüklerinde ikisi arasındaki şiddete ve Gainsbourg’un alkolizminin getirdiği sorunlara değindi.

Ancak, bir şarkıcının 2020’de Times Gazetesi’ne verdiği röportajda “tacizci” olmakla suçladığı sırada da dahil, yakınen ilişkilendirildiği Serge Gainsbourg’u sık sık savundu ve 1991’deki ölümünden sonra da onun çalışmalarını tanıtmaya devam etti.

Aynı gazetenin geçen yıl yaşam tarzıları ile ilgili sorusuna, “Dergilere çıplak poz veren bir anneye ve 500 frank yakan bir babaya sahip olmanın çocuklar için ne kadar kolay olduğunu bilmiyorum. Umarım birileri bir şeyleri doğru yapmıştır” dedi.

Aynı zamanda bir modeldi ve 1984 yılında Hermes tarafından üretilen Birkin el çantasına ilham veren bir moda trend belirleyicisi olarak görülmeye başlandı.

1970’lerde Birkin, pratik olarak gördüğü büyük bir hasır sepet taşımasıyla biliniyordu – ta ki tesadüfi bir karşılaşma dünyayı kasıp kavuran bir ürüne ilham verene kadar.

Şirket, bir uçuşta tesadüfen yan yana oturduklarında Hermes’in baş tasarımcısına piyasada kadınlar için büyük çantaların olmamasından şikayet eden Birkin’in fikrini aldı ve deri tote tarzı çanta üretti.

Çanta bir klasiğe dönüştü ve taklitleri üretildi. 2006’da Birkin, Guardian Gazetesi’ne, “Onu seviyorum, ama içinde o kadar çok şey taşıyorum ki, tendonit olmamın nedenlerinden biri olduğuna inanıyorum” dedi.

Birkin, hayatı boyunca çeşitli amaçlar için sayısız kampanya yürüttü – Hermes’ten 2015 yılında, hayvan haklarına ilişkin endişeleri nedeniyle adını üründen çıkarmasını istemek de buna dahildi.

Fransa’ya taşınmadan ve Gainsbourg ile tanışmadan önce Birkin, 1960’ların sonlarına kadar İngiliz besteci John Barry ile evliydi.

Kızları Kate Barry, Vogue için çalışan ve 2013 yılında 46 yaşında ölen bir moda fotoğrafçısıydı.

Birkin’in Fransız film yönetmeni Jacques Doillon ile 1980’lerdeki ilişkisinden üçüncü bir kızı var – müzisyen, model ve oyuncu Lou Doillon.

Birkin’in 1966 yapımı ‘Blow Up’, 1978 yapımı ‘Death on the Nile’ ve 1982 yapımı ‘Evil Under the Sun’ gibi filmlerde yer aldı.

2002’de ‘Arabesque’ adlı kendi kaleme aldığı şarkılardan oluşan bir albüm ve 2009’da ‘Jane at the Palace’ adıyla canlı kayıtlardan oluşan bir koleksiyon yayınladı.

İngiltere’nin Fransa Büyükelçisi Menna Rawlings, Twitter’da onu “İngiliz sanatçılarının en Fransızı” olarak tanımladı.

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, Birkin’i “Fransız ikonu” ve “bizi asla terk etmeyecek ezgiler ve görüntüler miras bırakan” “tam bir sanatçı” olarak tanımladı.

Fransa Başbakanı Elisabeth Borne de “Müziği ve yeteneği sayesinde nesilleri aştı” dedi.

1990’ların sonunda lösemi tedavisi gördü ve Eylül 2021’de felç geçirdiği ve bu nedenle bir Amerikan film festivalindeki gösterisini iptal etmek zorunda kaldığı bildirildi.